Wyprawa do Kolorowych Jeziorek

Data: 13 Sierpnia 2012
Godzina: 14;40
Temperatura: 18C
Koordynaty: 50 50 12.63 15 58 35.49

Na wstępie zaznaczę, że jest to pierwsza część wyprawy.

Ostatni raz byłem tu hm… jakieś 10lat temu, a jedyne co pamiętam to to, że cholernie chciało mi się pić i w zasadzie nic więcej. Postanowiłem tu wrócić, gdy się okazało, że owe kolorowe jeziorka są efektem prac górniczych, kopano tutaj piryt do produkcji kwasu siarkowego i to przede wszystkim on nadaje koloru tutejszym jeziorkom.

Więcej szczegółowych info znajdziecie choćby w wikipedii, ja nie lubię kopiować czyiś tekstów (pomimo, że one też są skopiowane od kogoś) więc mój blog będzie jak Playboy, mało do czytania, więcej do oglądania 😉

Od parkingu mamy jakieś 100m do pierwszego „jeziorka”, czyli żółtego, które obecnie jest zielone (glony i te sprawy)

Woda to tak na prawdę bardzo słaby roztwór kwasu siarkowego, pH=3, mimo to, tak jak widać na zdjęciach, niektórym roślinkom to nie przeszkadza

Do kolejnego jeziorka przechodzi się wydrążonym tunelem

A w tunelu ciekawe nacieki.
Formacje skalne:

A trochę dalej czerwone/ purpurowe jeziorko.

Zasilająca je woda.

Tzw. kamulec.

Co jakiś czas można natknąć się na stare wejścia do kopalni.

Jeziorko purpurowe jest rozciągnięte na dosyć dużym obszarze

Kolejne wejście
A przy wejściu kawałki dawnych wzmocnień:

I następne wejście, gdy podchodziłem zauważyłem spadającą ze stropu kroplę, która po dotknięciu ziemi wyparowała, pierwsza myśl: Kwas. Przecież w końcu, te skały składają się z pirytu, głównego składnika kwasu, ale po dotknięciu innej kropli dłonią nic nie poczułem.

Zbliżenie wejścia, widoczne belki to również wzmocnienia konstrukcji.

Następna sztolnia, a wewnątrz dziwne „coś”

Wygląda na metalową barierkę, być może ustawiona by nikt się dalej nie zapuszczał.

Bo tak w ogóle to mimo, że miejsce odwiedza multum ludzi z dziećmi to nie ma zakazu wchodzenia do wyrobisk. A teren należy do osoby prywatnej i gdyby coś nie miłego się wydarzyło, to odpowiedzialność spoczywa na właścicielu.

Kolorowe skały.

Polska i zasady BHP.
Gdybym się potknął o wystające korzenie, których na głównej ścieżce jest w cholerę, to zanim spadł bym na sam dół czerwonego jeziorka zdążył bym jeszcze odmówić modlitwę, mówiąc prościej, szlak przebiega obok urwiska, a zabezpieczone jest ono tak:

Czyli to co nas „chroni” to przeżarte przez korniki żerdzie związane sznurkiem.

Jak ktoś lubi dłubać w skałach to obszar kolorowych jeziorek jest w sam raz. Można znaleźć piryt, fluoryt i coś tam jeszcze.

Gdy skręcimy, trochę w lewo zauważymy ruiny dawnych zakładów przeróbki pirytu, mimo, że to zadanie należało głównie do huty w Miedziance i Ciechanowicach.

Trasę pokonałem w sposób nietypowy, gdyż przebijałem się przez gęstwinę leśną, a nie szlaki.
Zacząłem od jeziorka Żółtego, następnie na przełaj do końca Czerwonego i z powrotem szlakiem do samochodu. Gdybym nie zawrócił, dotarł bym do chyba najładniejszego jeziorka, zwanego błękitnym lub lazurowych (zabarwiają go związki miedzi). Niestety jak to w Polsce bywa, nic nie jest oznaczone, co chwilę jakiś przechodzień pytał się mnie jak dojść do… i chyba większość osób wraz ze mną zakończyła przygodę na tych dwóch jeziorkach. Wiec jeszcze tu wrócę, chociaż z drugiej strony po co? W powietrzu unosi się nie miły metaliczno siarkowy zapach, oglądać za bardzo nie ma co, a żeby wejść do sztolni trzeba mieć wodery, co prawda w każdej sztolni jest woda no ale jakoś nie widzi mi się ubabranie w tej zanieczyszczonej.

Podsumowując: