Data: 2 Lipca 2013
Godzina: ok16
Temperatura: ok 20C
Koordynaty: 50 41 44  16 17 1 (sztolnia jest zaznaczona w google maps)

Lokalizacja obiektu 
ŁATWA, średnia, bez trapera się nie obejdzie
Zapotrzebowanie sprzętowe
brak, małe, średnie, MUSISZ ZAŁATWIĆ TRAGARZA
Poziom trudności 
mały, ŚREDNI, armageddon

Trochę to nieprofesjonalne, ale to już moje 3cie podejście do tematu Rybnicy 🙂

Wypad zaplanowaliśmy na 3pontony w sumie 4osoby.

Przyjechał Krzysiek, zniosłem dosłownie stertę sprzętu do samochodu, a kolega musiał jeszcze skoczyć po resztę moich rzeczy bo się nie zabrałem. Po pokonaniu, no powiedzmy połowy drogi zorientowałem się, że nie mam aparatu 😀 Tak, brawo Rafał…. dobry początek. Zawróciliśmy, wziąłem aparat i znowu w drogę.

Dom widoczny powyżej, należy do właściciela łąki na której znajduje się sztolnia. Zamiast czaić się i stresować warto podejść (i tak to jedyna droga do sztolni, nie licząc przedzierania się przez zarośla) i zapytać, czy można przejść przez łąkę do sztolni tak jak my to zrobiliśmy. Jest to starszy i MIŁY człowiek, który w dodatku polecił nam zaparkowanie samochodu na swoim podwórku, tak więc nie ma opcji, że odmówi wam przejścia.

Po pokonaniu ok 300m ukazuje się nam hałda

Hałda radioaktywnych kamyczków o różnej fakcji. Jeżeli dysponujecie licznikiem geigera to możecie go tu przetestować 🙂

Pompowania podjął się Krzysiek

Tak naprawdę to jest to studzienka rewizyjna dla ujęcia wody. Woda dostarczana była przez Wałbrzyskie wodociągi dla Rybnicy Leśnej. W necie można przeczytać, że pracownicy wodociągów, nigdy do sztolni nie weszli, stwierdzili, że jest to niebezpieczne.

Do sztolni schodzi się po solidnych metalowych klamrach, w tym momencie jedyne co słychać to bardzo głośny szum wody.

Po zejściu znajdujemy się w obetonowanej komorze filtrów, tak pozwolę sobie nazwać to miejsce.
(Przypominam o opcji 720p)

Schodząc powiedzmy 2m w dół po klamrach należy dać kroka na betonową tamę. Można zejść niżej, na dole są pordzewiałe rury odprowadzające nadal wodę ze sztolni, które wyglądają tak:

Widok na tamę nr 1 (ja siedzę teraz na tamie nr 2)
Z tamy nr 1 trzeba zejść po metalowej drabinie i oprzeć ją o tamę nr 2, tak jak robi to Krzysiek
Jak widać chodzi on w wodzie, w tym miejscu, wodery są jedyną opcją, jeżeli nie chcemy się zamoczyć.
Po wejściu na tamę nr 2, trzeba dać kroka na tamę nr 3, to ta po lewej.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Widok ze sztolni na wejście studzienkowe.

Z tamy nr 3 należy się zsunąć do wody, uwaga, w tym miejscu wodery już się nie sprawdzają, razem z Krzyśkiem daliśmy tutaj metalową rurę z której wchodziliśmy do pontonu.
Kolejny achtung, w tym momencie zaczyna się kuta w skale sztolnia. Przed osunięciem ziemi chronią nas przegniłe i połamane resztki belek, nie radzę się o nie opierać

Strop

Sztolnię zaczęto kuć w roku 1954 szukając uranu, zresztą, gdzie go wtedy nie szukano… Okazało się jednak, że uran stanowi niewielki procent skał i pracę zaniechano. Sztolnię przejęły wałbrzyskie wodociągi, po latach, WW zrezygnowały ze sztolni i stoi ona po dzień dzisiejszy „nieużywana”
Po zniesieniu pontonów na tamy przystąpiliśmy do ich pompowania, co w tym warunkach jest trochę kłopotliwe:

Było nas czterech,a tylko 3 osoby miały wodery… ja postanowiłem swoje oddać Tomkowi (i tak ich zapomniałem zabrać :D) Tak, czy inaczej został mi spacer w adidasach

Po zwodowaniu pontonów zaczęła się przeprawa, do przepłynięcia jest ok hmmm… 200m? Nie wiem, to moje odczucia.
Korytarze są stosunkowo szerokie, niestety posiadają ostre krawędzie, należy więc uważać na ponton.

Po dopłynięciu do końca i zacumowaniu, zaczęło się zwiedzanie.

Na początku należy podejść pod górkę

W sztolni można natrafić na fragment lutni, która doprowadzała świeże powietrze górnikom

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

No i mnóstwo przewodów

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

„Kret” Krzysiek

Do czego przymocować oświetlenie/ poprowadzić przewody w sztolni?
Wiercono otwór, wbijano drewno, a w nie gwoździa o którego zahaczano kable, pod wpływem wilgoci drewienko pęczniało i nie wypadało z otworu.

A przewodów na prawdę było sporo, dziwię się, że nikt ich nie zabrał

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Złamane wiertło 🙂

Przodek jednego z wielu chodników. Praktycznie każda odnoga miała swoje odnogi 🙂

Nie wiem, z którego roku jest ta butelka

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brrr…jak widzę te przemoczone spodnie w zimnej sztolni to aż mnie ciarki przechodzą.

Wnęki po podkładach kolejowych

Skała jest bardzo krucha, wystarczy się otrzeć i wszystko się sypie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O, znalazł się podkład

Resztki drutu

No i druga blacha

Powiedzmy, że przekrój skały

Czy tylko mi to przypomina sznur z szubienicy?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W pewnym momencie dochodzimy do szybu prowadzącego na wyższy poziom. Chłopaki z SGE (podczas swojego wypadu) zbadali tą wyższą kondygnację, korytarz ma ok 16m długości.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Krzysiek chciał tam wejść przy pomocy wbitych w skałę nitów, ale po tym jak jeden został mu w ręce stwierdziliśmy, że to głupi pomysł 🙂
Został nam już ostatni korytarz, jak na złość zalany 🙂

Kółko od wózka? Chyba nie 🙂

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mały zacisk, chociaż w sumie to chyba nie można nazwać tego zaciskiem
Potem zaczyna się kuty w czerwonej skale korytarz

Zaczynamy słyszeć szum wody, ze stropu pada „deszcz”

Na ostatnich kilku metrach widzimy dobrze zachowane podkłady kolejki wąskotorowej

A na końcu silna strużka wody wyciekającej z różnych stron

W tym momencie nie pozostaje nam nic innego jak wrócić do wyjścia. Pomiary zrobione przez SGE wskazują, że sztolnia ma w sumie ponad 800m długości. Rybnica Leśna jak dla mnie plasuje się na drugim miejscu pod względem długości, na pierwszym jest sztolnia Robert w Szklarach, ma ona ponad 1km.
Jeżeli natomiast chodzi o różnorodność, co jest dla mnie najważniejsze, to Rybnica jest numerem jeden.

Film z eksploracji

PS: Na niektórych stronach można przeczytać, że stan sztolni jest dobry. Płynąc pontonem zauważyłem całą masę dużych spękań, a dotknięcie, nie złapanie!, dotknięcie ściany powodowało osunięcia. Dalej było już ok, w związku z tym uważajcie, gdy będziecie sami eksplorować ten obiekt.

PS: Jeżeli ktoś potrzebuje kompana, bądź szerszej informacji na temat danego obiektu, to proszę o kontakt: predatoraf@wp.pl
Chętnie służę pomocą 🙂