Data: 11 Listopada 2013
Godzina: ok 10:00
Temperatura: ok 9C
Koordynaty: 50° 51′ 4.21″ 16° 22′ 10.35″

Lokalizacja obiektu  
ŁATWA, średnia, bez trapera się nie obejdzie
Zapotrzebowanie sprzętowe
brak, MAŁE, średnie, musisz załatwić tragarza
Poziom trudności  
MAŁY, średni, pół-armageddon

Nie za wiele mówiący ten tytuł… wiem. W związku z tym od razu się określę. Razem z kolegami wzięliśmy za cel zamek/pałacyk w Mokrzeszowie, a przynajmniej to on poszedł na pierwszy odstrzał.

 Jeżeli o nazewnictwo chodzi, to najczęściej można obiekt spotkać pod nazwą „Szpital zakonu kawalerów Maltańskich” Obiekt pełnił funkcję szpitala od roku 1886 do 1926, a następnie został sprzedany. Kolejne przeznaczenie obiektu jest bardzo ciekawe, bo w okresie IIgo wojennym obiekt był tzw „Domem Matek”–Lebensborn. Ale wbrew pozorom nie ma to nic wspólnego z domem dla kobiet samotnych, czy cuś. W domu mieszkały kobiety czystej krwi aryjskiej, by… jak by to napisać… napiszę wprost, produkować dzieci. Dom dla mężczyzn mieścił się prawdopodobnie w Boguszowie. Po kilku miesiącach, narodzone w Lebensborn dzieci był zabierane matkom i wywożone w głąb III Rzeszy. Podobno jedna z piosenkarek Abby jest dzieckiem urodzonym w
Lebensborn. Po wojnie obiekt był budynkiem koszarowym, następnie szkołą, by skończyć na byciu ruiną. W końcu obiekt kupuje Pan Diethelm, Niemiec. W planach ma urządzenie hotelu, tak przynajmniej głosiły plotki, bierze się za robotę, remontuje część wnętrz i wyjeżdża, ślad za nim ginie. obiekt niszczeje, niszczeje, dalej niszczeje, aż w końcu ktoś chce odebrać temu Panu pałacyk, bo… niszczeje. Niestety nie jest to takie proste, ha! wręcz niemożliwe. Już chyba wszystkie instytucje tego próbowały, za Panem Diethelm’em wysłano nawet list gończy z oskarżeniem o zaniedbanie, a tym samym zniszczenie obiektu będącego zabytkiem. 

Na teren pałacyku wchodzimy otwartą furtką znajdującą się na tyłach posesji (jest już zamknięta)

Resztki fontanny

 Co do wejścia do środka budynku.

Drzwi wejściowe

 

Sklepienie na „ganku”

Wejście do piwnic

 Zapadliska w budynku obok głównego gmachu

 Wspomniany budynek, obok głównego gmachu 🙂

 Pora wyjść z piwnic.

Zasypana studnia. 

 Stróżówka 😉

 Koniec… zapytacie, a gdzie zdjęcie z wnętrza budynku? ehh… nie ma i nie będzie.
Pomijam fakt, że do środka dobijały się osoby różnej maści, złomiarze i eksploratorzy. W całym necie widziałem tylko jedną fotorelację z wnętrza i to w dodatku składającą się z góra 10 zdjęć. Czemu? Bo obiektu pilnuje stróż. Nie, nie taki stróż jaki wam teraz przyszedł na myśl (Biedronka i te sprawy) Jest pewien Pan, który praktycznie przez 24h i cały rok pilnuje obiektu. Nie wiem jak bardzo blisko mieszka, ale widocznie ma bardzo dobry widok na obiekt, bo jak wspominałem wejście jest niemożliwe. Przekupienie stróża? My tego nie robiliśmy, ale zapomnijcie, serio. 
Dopiero w końcowym momencie zwiedzania zostaliśmy przyłapani, a być może po prostu temu Panu nie chciało się za nami latać i czekał na nas przy drugiej bramie wejściowej. Na początku był zdeczka nerwowy, ale po spokojnej rozmowie, spuścił z tonu, tak czy inaczej był wkurwiony.
Rada dla wszystkich? Podejdźcie pod obiekt, zapytajcie pierwszą lepszą osobę o możliwość wejścia na teren obiektu i porobienie fotek. Czemu pierwszą lepszą? Bo najbliżej stojąca od was osobą, będzie ten stróż 😉

Kolejnym obiektem, który chcieliśmy odwiedzić był kompleks Jugowice.
W skład kompleksu wchodzi kilka sztolni, mniejszych jak i tych dłuższych, my weszliśmy do środka wejściem nr 2.

Widoczne ślady po podkładach kolejowych

 A już myślałem, że żadnego nie spotkam 🙂

Zdjęcia z lampą nie wychodziły, zostało długie naświetlanie do którego niezbędny jest statyw, ja robiłem fotki z ręki. Pocieszam się, że nie jest tak źle 🙂

Sztolnia prawie w całości jest zalana, standard. A w całym obiekcie zalega masa przegniłych belek. Nie spodziewałem się, że w środku będzie tak ciekawie, a chodniki takie długie. Miła niespodzianka 🙂
Pora wyjść, a więc wczołgać się po liściach.

Reszta wejść jest niedostępna

 Chociaż to jest obiecujące i przy pewnym nakładzie pracy, wejście można udrożnić.

Na pierwszym planie drzwi.

Kolejne wejście.

W bezpośrednim sąsiedztwie sztolni znajduje się tablica pamiątkowa. 

W okolicznych lasach natrafić można na ruiny budynków, prawdopodobnie koszarowych.

Wszystkie wysadzone.

 W drodze powrotnej odwiedziliśmy w Jugowicach starą lodownię.

 W obiekcie można zauważyć, że ktoś próbował się przebijać przez cegły.

W oddali Zamek Grodno.

 Kierując się w stronę Mokrzeszowa, kolega zauważył dziwną budowlę, więc udaliśmy się w jej kierunku.

 Toż to dom, przebudowany z wiatraka (prawdopodobnie) 🙂

Po powrocie do Mokrzeszowa, odwiedziliśmy jeszcze zespół folwarczny.

Przed pałacykiem, którego zdjęcia widzieliście u góry, znajdowały się zabudowania należące do wszelkiej maści pracowników.

Wejście do jednego z budynków. Godło niestety jest nieczytelne.

 Jedna z bram wjazdowych prowadząca na dziedziniec.
Obok bramy znajduje się kolejny budynek. Postanowiliśmy do niego wejść.

Dzień zakończyliśmy wizytą w czymś w rodzaju restauracji. Nie będę podawał jej  nazwy z uwagi na fakt, że jedzenie które z początku mi smakowało (byłem bardzo głodny) zaczęło mi nie smakować 🙂


To by było na tyle 🙂 Na przyszły tydzień też się coś wymyśli, o ile pogoda dopisze. A jak nie dopisze to… a sami zobaczycie 🙂